Аллах испратил опомени до секој народ [10:47, 16:35-36, 35:24], а Ибрахим и Ишмаил ја посетиле Мека и ја изградиле Каба [2:125-129]. Сепак, Мухаммед е испратен кај народ кој никогаш претходно немал гласник [28:46, 32:3, 34:44, 36:2-6].
… Навистина, (испратен си Мухаммеде) како милост од Господарот твој за да го опоменеш народот на кој не му дошол пред тебе опоменувач, за да добијат опомена. С. 28:46
Или велат: „Тој го фалсификуваше“? Не, тоа е Вистина од Господарот твој, за да го опоменуваш народот на кој не му дошол пред тебе опоменувач, за да добијат упатство. С. 32:3
(Се мисли и потенцира народот во тоа време додека живее Мухаммед а.с.)
Тие се заколнаа во Аллах со своите најсилни заклетви дека ако им дојде опоменувач, ќе го следат Неговото упатство подобро од кој било (друг) народ: Но, кога ќе им дојде опоменувач, тоа само ќе им го зголеми бегството (од праведноста). С. 35:42 (се мисли пак на арапите во генерацијата која го сретнала Мухаммед а.с.и таа што претходела)
..ти навистина си меѓу пратениците (О Мухаммеде) на вистинскиот пат; испратен од Семоќниот, Семудриот, за да можеш да го опоменеш народот чии татковци НИКОГАШ НЕ БИЛЕ ПРЕДУПРЕДУВАНИ, па затоа се невнимателни. С. 36:2-6 (се мисли на претходните генераци на Мухаммед а.с. а никако на генерацијата која е во времето на Ибрахим а.с.)
Друг превод може да биде: Треба да ги предупредите луѓето за истото за што биле предупредени нивните предци, бидејќи тие живеат во невнимание. Ако се земе првото значење, како што е дадено погоре во текстот, предците би имплицирале на предците од непосредното минато, бидејќи во античко време во Арабија се појавиле неколку пратеници. И ако се усвои второто значење, тоа би го подразбирало следново: Оживејте ја и освежете ја пораката што на предците на овој народ им била пренесена од прaтениците во минатото, бидејќи овие луѓе ја заборавиле. Очигледно, нема противречност меѓу двата превода и, што се однесува до значењето, секој е точен на свое место.
Овде може да се појави сомнеж: како можеле предците на една нација на која не им бил испратен предупредувач во одредено време во минатото, да бидат одговорни за нивното отстапување во тоа време? Одговорот е: Кога Аллах испраќа Пратеник на овој свет, влијанието на неговата порака и учење се шири надалеку и се пренесува од една генерација на друга. Сè додека ова влијание останува и сè додека продолжува да се појавува меѓу следбениците на Пратеникот такви луѓе кои ја одржуваат неговата порака за водство свежа, не може да се каже дека временскиот период е без водство. И кога влијанието на учењето на Пратеникот згаснува, или учењето е манипулирано, назначувањето на друг пратеник станува неизбежно. Пред доаѓањето на Пратеникот (мир над него) влијанието на учењето на пратениците Авраам, Исмаил, Худ, Салих, Шуаиб и Мојсеј и Исус (мир над сите нив) можеше да се види насекаде во Арабија и од време на време се појавуваа меѓу Арапите, или доаѓаат однадвор, луѓе, кои ги оживеале нивните учења. Кога влијанието требаше да згасне, а вистинското учење исто така беше искривено, Аллах го испрати Мухаммед (мир над него), и направи такви услови што неговата порака не може ниту да се избрише ниту да се манипулира.
Тоа го потврдува и следните ајети:
И ова е Книга што Ние ја објавивме, благословена; следете ја, тогаш, и бидете богобојазливи, Аллах, можеби, за да ви се смилува! И да не кажете: „Книгата, секако, е објавена до два народа пред нас и ние, навистина, не можевме да ја читаме.“ Или да не кажете: „Книгата да ни беше нам објавена ќе бевме од нив поупатени.“ И објаснување ви дојде, навистина! Од Господарот ваш. И Патоказ и Милост. Па, кој е поголем зулумќар од оној кој фрла лага врз ајетите Аллахови и кој од нив се врти? Ќе ги казниме оние кои се вртат од ајетите Наши со лоша казна, токму, заради тоа што се вртеа! С. 6:155-157
Но Ние не им дадовме Книги кои би можеле да ги изучуваат, ниту им испративме пратеници пред тебе како опомена. С. 34:44
Односно, ниту книга од Бога не им дошла пред ова, ниту пратеник, кој би можел да ги научи да се поклонуваат и да му служат на други освен на Единиот Бог -Аллах џ.ш.. Затоа, тие ја негираат поканата за Таухид дадена од Куранот и Мухамед а.с. поради пусто незнаење, а не врз основа на какво било знаење. Тие всушност немаат овластување за тоа што го прават. Повторно се мисли на генерацијата која го има изгубено знаењето за теухидот.
Што! Дали пред ова им дадовме Книга за која се држат? С. 43:21 (Поправилен превод: Или, пак, претходно им дадовме Книга по чии упатства се држат (со обожавање на ангели) – ова означува неправилно постапување и немање дозвола за такви дела во минатото на кои се повикуваат. )
Заклучоците наведени погоре водат до неколку наводни противречности бидејќи ајетите укажуваат дека ниту еден предупредувач не бил испратен до Арапите и ниту една книга не им била дадена до времето на Мухамед, но тие се објаснети преку други ајети:
О следбеници (народи) на Писмото(Библијата)! Сега дојде до вас Пратеникот наш, кој ви ги разјаснува работите, после прекинот на (низата) пратеници, за да не кажете: „Не дојде кај нас ниту радосна вест, ниту опоменувач. .” Но сега ви дојде оној кој носи радосни вести и опоменувач) (5:19). Ова значи дека низата била прекината и дека изгубеното знаење кога ослабнало до толкава мера да повеќе нема кој да ги води се појавува Пратеник на милоста, Веровесник кој ќе ги избави луѓето од паганството и ќе ги упати на вистинскиот пат на верувањето. А Аллах најдобро знае.
Пратениците Исмаил а.с и Ибрахим а.с, беа навистина Аллахови гласници, беа пратеници на Аллах, но ајетите наведени се упатени до Арапите од пред 600 г. пред Мухаммед а.с. и неговата појава. Општото значење е изведено од контекст на зборовите кои укажуваат на сосема една друга конотација а која е доказ за исправноста на Куранот а не некакви противречности кои поради јазична терминологиај и превод ја губат смислата на вистинското разбирање на зборовите.
Comments