“Ирокезите, Осаге, Тускарора, Хурон, Омаха и многу други северноамерикански Индијанци зборуваат за гигантски мажи кои некогаш живееле и се движеле на териториите на нивните прататковци. Сето она што сега е САД е традиција на овие древни гиганти. ”
Дали гигантските луѓе во минатото талкале низ Античка Америка? Дали Индијанците имаат царска класа на гигантски владетели погребани во масивните гробници?
Се чини дека историскиот записи ја поддржуват оваа реалност. Во период од двесте години, биле откриени повеќе од 1000 примероци од седум метри и повисоки скелети откопани од античките гробови во Северна Америка. Весници, историски записи, писма, научни списанија, дневници, фотографии и етнологиски извештаи внимателно го документираа ова. Овие скелети се пријавени од едниит брег до другиот брег сочувани во погребни комори, камени крипти, пештери, антички боишта и масивни могили. Чудни анатомски аномалии, како што се двојни редови на забите, вилички на вилицата толку големи што се вклопуваат на лицето на експонатот и издолжени черепи, биле документирани во буквално секоја држава на америчкиот континент.
Научниците од Смитсонијан институт идентификувале најмалку 17 скелети кои поседувале повеќе од седум метри и е наведено во нивните годишни извештаи, вклучувајќи еден пример кој бил висок 8 метри и череп со обем од 36 инчи (во просек човечкиот череп има обем од околу 20 инчи). Институтот Смитсонијан се споменува уште десетици пати како примател на огромни скелети од цела САД.
Нормално дека некој игра и шеги на оваа вест но се чини дека преголемата подготвеност да се верува е виновник за ваквите приказни кои се здобиваат со живот. Ова е реалноста со која требаше да се занимаваме кога го истражувавме чудниот случај на северноамериканските гиганти, бидејќи измами и претерувања често се пријавуваа како вистинити. Ова е дополнително комплицирано поради недостатокот на физички докази и моралните и етичките импликации на истражувањето на човечките остатоци. Кога Законот за заштита и репатријација на Индијанци (NAGPRA) беше донесен во 1990 година, сите преостанати гигантски скелети и коски беа отстранети од јавен приказ и погребани според традициите на индивидуалните племиња.
Ние често се прашуваме: “Каде се коските?” И ние одговоривме: “прашајте го Смитсонијан институтот и Индијанците”.
Дури и со овие пречки ние направивме се од себе за да бидеме непристрасни колку што е можно. Книгата Giants on Record, не се обидува да биде долг научен труд, туку повеќе збир на податоци и документи кои биле скриени во библиотеките и локалните историски записи, и тивко избегнувани од антропологијата и археологијата повеќе од еден век. Тие се дел од ова заборавено наследство, кое има импликации кои можеби еден ден ќе ги разнишаат темелите на американската академија.
Најголем дел од извештаите што ги откривме се познати весници како “Вашингтон пост” и “Њујорк тајмс”, но ние ја започнуваме нашата анализа со оваа запис од “Вортингтон аванс” (18 ноември 1897 година, стр. 3) која ја опишува етнолошката работа на Одделот за Смитсонијан институт за Источни могили и го цитира директорот на Бирото за етнологија во тоа време, Џон Весли Пауел. Сликата подолу го придружува извештајот за вести.
“Официјално е евидентирано дека агентите на Бирото за етнологија истражувале повеќе од 2.000 од овие могили. Меѓу предметите пронајдени во нив биле бисери во голем број и некои од многу големи димензии … Тоа е прашање на официјален запис дека во копањето низ могила во Ајова научниците нашле скелет на џинот кој, судејќи според вистинските мерења, мора да бил висок 3.5 метри, кога бил жив. Коските се распаднаа во прашина кога бил изложен на воздух. Околу вратот беше јака на забите на мечката, а низ бутовите имаше десетици мали бакарни монистра, што може да ги имал некогаш украсеното ловечко здолниште. ”
Смитсоновската институција постојано е поврзана со гигантски скелети, или барем со дел од нив. Повеќето од извештаите завршуваат со такво нешто: “Коските беа испратени до институцијата Смитсонијан за понатамошно проучување”. Овој тековен проблем на “исчезнатите коски” стана легенда, бидејќи има десетици извештаи за Смитсоновски примач на артефакти и гигантски скелети. Денес, сепак, тие го негираат нивното постоење. Ова детално го истражуваме во книгата и заклучуваме дека прикривањето можело да се поттикне кон крајот на 1800-тите, бидејќи не се вклопувало во нивните нови идеологии на “Манифестираната судбина” и “Еволуција”. Иако гигантите биле маргинализирани во раните фази на научното откритие, тие беа присатни, благодарение на претходните истражувачи на Америка, веќе во пишаниот запис.
Comments