Прашање:
Се надевам дека ќе може да ми ги дефинирате насоките со помош на кој е можно да се утврди далинекој е ќафир(неверник) или фасик(расипан), така што јас нема да паднам во новотариите во која многу групи се паднати. Кои книги ми ги советувате за читање? Ве молам имајте предвид дека сум почетник и трагач познаење.
Одговор:
Бисмиллах
Прво: Одредување дали некој е ќафир или фасик (faasiq) не е до нас, тоа е до Аллах, да е Возвишен Тој и Неговиот Пратеник (мир и благослов од Аллах да биде врз него). Едно од правилата на шеријатот е да се базира според Куранот и Суннетот, па ние треба да бидеме многу внимателни и да ги базираме нашите пресуди на јасен доказ. Никому неможе да му се пресуди да биде ќафир или фасик освен на оној на кого Куранот и Суннетот укажуваат дека е ќафир или фасик.
Основниот принцип е дека оној што се појавува надворешно дека е муслиман и e со добар карактер, истиот се смета како сèуште муслиман со добар карактер се додека не се докаже дека ова веќе не е случај, со помош на докази кои се прифатливи во шеријатот. Не е дозволено да се земе лесно предметот на судењето на некој дека е ќафир или фасик, бидејќи тоа вклучува две многу сериозни прашања:
1 – Тоа подразбира фабрикување невистини против Аллах во врска со оваа пресуда и фабрикување невистини против оној на кој се однесува овој суд.
2 – Паѓањето во она што некој ќе обвини одреден брат дека е на тоа за што се тврди, а тој е ослободен од тоа.
Во Saheeh ал-Bukhaari (6104) и Saheeh Муслим (60) се раскажува од ‘Абд-Аллах ибн Омер (Аллах да биде задоволен со него) дека Пратеникот (мир и благослов од Аллах да биде врз него) кажал: “Ако човек прогласи дека неговиот брат е ќафир, тоа ќе се однесува на еден од нив “Според друг ривајет: “Или е тоа како што кажал или во спротивно ќе се врати на него(тврдењето дека тој е неверник) “.
Второ: Врз основа на ова, пред прогласување дека еден муслиман е ќафир или фасик, треба да се испитаат две работи:
1 – доказ од Куранот или Суннетот дека овој збор или овие дела укажуваат дека некое лице е ќафир или фасик.
2 – Примената на оваа пресуда врз одредено лице кое вели или прави такво дело на неверство, така што условите на пресудата врз еден човек дали е ќафир или фасик треба да бидат исполнети во неговиот случај и не треба да постојат пречки за текфир.
Меѓу најважните од овие услови се следниве:
1 – дека тој треба да биде свесен за својот престап, што го прави него ќафир или фасик, затоа што Аллах ни вели (интерпретација на значењето): Тој што ќе му се спротивстави на Пратеникот откако јасно ќе му се покаже Вистинскиот пат, и го следи патот кој не е патот на верниците, ќе го пуштиме да прави што наумил, и во џехеннемот ќе го фрлиме, а тоа е ужасно живеалиште! [Ан-Ниса 4:115]
Аллах нема да стори да заталка народот кој на Вистинскиот пат го упатил, пред да му го објасни тоа од што треба да се чува. Аллах, навистина, сè добро знае.
[Ат-Тевба 9:115]
Оттука и научниците велат дека еден човек кој ќе занегира задолжителни должности не треба да биде осуден дека е ќафир ако тој е нов во исламот, додека не му се објасни. 2 – причина зошто тој не може да се прогласи за ќафир или фасик е ако тој го прави тоа нешто ненамерно. Ова може да заземе неколку форми како што се: На пример, тој може да биде принуден да го стори тоа, па затоа тој го прави тоа затоа што тој е принуден, а не затоа што тој го прифаќа тоа. Тој не е ќафир во тој случај, затоа што Аллах ни вели (интерпретација на значењето):
Тој што ќе го негира Аллах откако поверувал во Него, освен ако на тоа биде принуден, а срцето му остане цврсто во верата, го чека Аллаховата казна.. [Ан-Nahl 16:106]
Друг пример е кога тој не размислува правилно, така што тој не знае дека тоа што тој го вели е поради преголема радост или тага или страв и така натаму. Доказ за тоа е преданието кажано во сахих Муслим (2744) од Енес ибн Малик (Аллах да биде задоволен со него), кој кажал: Пратеникот на Аллах (мир и благослов на Аллах над него) кажал: “Аллах се радува повеќе на покајанието на Неговиот роб кога ќе Му се покае Нему, отколку еден од вас кој е во пустина и да ја загуби камилата на која се наоѓа неговата храна и пијалок, и тој очајува за да ја најде. Потоа тој оди под едно дрво и легнува во неговата сенка и ја загубил надежта за наоѓање на неговата камила, и додека тој е таков, наеднаш, ете таму пред него стои камилата, па тој ќе се фати за уздата и вели, поради својата голема радост – ‘О Аллах, ти си ми роб и јас сум твојот Господ “, правејќи ја оваа грешка поради неговата голема радост.”
3 – Погрешно толкување. Тој може да има некоја конфузија и некое погрешно толкување до кое тој се придржува, мислејќи дека тоа претставува доказ за неговите верувања, или, пак, не е во можност да ги разбере и сфати шеријатските докази и доказот на соодветен начин. Затоа, судот дека некој е ќафир не е валиден, освен во случај на оној кој намерно оди против доказите и шеријатот и кој знае дека тоа не е во ред.
Аллах вели (интерпретација на значењето): ..Не е грев ако при тоа ненамерно згрешите, грев е ако тоа намерно го одлучат вашите срца; а Аллах простува и Милостив е… [Ал-Ахзаб 33:5]
Ибн Тејмие (Аллах да му се смилува) вели во Majmoo ‘ал-Fataawa (23/349): Имам Ахмед (Аллах да биде задоволен со него) се молел за милост за нив (на пример, халифите кои биле под влијание во поглед на Џехмиите кои тврдеа дека Куранот е создаден и ги подржуваа таквите) и молеше за прошка за нив, бидејќи знаеше дека не беше јасно дали тие беа неверници во Пратеникоти негирањето на она што тој го беше донел,туку тие погрешно го протолкувале и грешеле, и го следеле она што го велеле тие(џехмиите). Завршен цитат. И тој (Аллах да има милост за него) вели во Majmoo ‘ал-Fataawa (12/180): Во однос на текфирот (пресудата некој да биде ќафир), правилен став е дека тој е припадник на Умметот на Мухаммед (мир и благослов на Аллах над него), оној кој се стреми да стигне до вистината за одреден проблем, но стигнува до погрешен заклучок, и не треба да се смета за ќафир, туку нему ќе му биде простено за својата грешка. Но оној кој ја разбира пораката донесена од страна на Пратеникот, но намерно оди против начинот на Пратеникот (мир и благослов на Аллах над него) кога Упаството станува јасно за него, и го следи патот различен од оној на верниците, тогаш тој е ќафир. Оној кој ги следи своите каприци и желби, а не ја бара вистината и зборува без знаење е непослушен грешник, и може да биде и фасик, но тој може да има некои добри дела што ги надминуваат неговите лоши дела. Завршен цитат
И тој (Аллах да има милост за него) рекол: (3/229): Сепак, и оние кои седат со мене го знаат ова за мене, јас сум секогаш еден од оние кои најмногу експлицитно забранува опишување на одредено лице како ќафир, фасик или грешник, освен ако се знае дека шеријатски доказ е воспоставен против него, и со тоа е докажано дали тој е ќафир, фасик или грешник. Јас тврдам дека Аллах му има простено на овој Уммет за своите грешки, кој вклучува грешки во наративни и практични прашања. Селефот[1] продолжил да се дебатира за многу од овие прашања, но ниеден од нив не сведочеше дека некој друг беше ќафир или фасик или грешник.
Тој спомена неколку примери, а потоа тој рече:
Јас исто така, наведов дека она што е раскажано од селефот и имамите, се наведува дека оној кој вели дека таков и таков е ќафир, исто така е точно, но е од суштинско значење да се разликува помеѓу општите правила и специфичните случаи.
… Текфирот е еден вид на предупредување, иако зборовите можат да бидат отфрлање на она што Пратеникот (мир и благослов на Аллах над него) го кажал, човекот може да е нов во исламот, или тој може да пораснал во оддалечен регион. Таков човек не може да се смета за ќафир, без разлика што тој негира, освен додека доказ не е воспоставен против него. Човекот може не слушнал за овие текстови, или тој можел да ги слушне, но тие не биле докажани за него, или тој може да има некои идеи, кои се во спротивност на она што тој го слушнал, кои го направиле да погрешно го разбере текстот.
Јас секогаш се потсетувам на хадисот во-Ал-Saheehayn, кој зборува за човекот кој кажал: “‘Кога ќе умрам, изгори ме и здроби ме (моите коски), а потоа распраши ме во морето, за да Аллах не ме зграпчи (собере). Тој ќе ме казни како што Тој го нема казнето никој друг на светот “Тие го сторија тоа, а Аллах рече:” Што те натера да си го направиш она што го направи”, рече тој:”Стравот од Тебе “И Тој му прости”.
Овој човек се сомневал во моќта на Аллах и се сомневал дека ќе го собере ако неговите останки бидат расфрлани, и она што тој веруваше е дека тој нема да биде оживеан, што е куфр според консензусот на муслиманите. Но, тој беше неук и не знаеше за тоа и сепак тој бил верник кој стравувал дека Аллах ќе го казни, па Тој му прости поради тоа.
Оној кој е квалификуван да се вклучи во итџихад(донесување шеријатски валидна пресуда) и кој ги темели своите неточни поими на некои погрешни интерпретации на некои текстови, но е искрен во својата посветеност да го следи Пратеникот (мир и благослов на Аллах да е над него) дури и повеќе заслужува прошка од таков човек. Завршен цитат. (Врз основа на Khaatimah ал-Qawaa’id ал-Muthla од Шејх Ибн ‘Усејмин (Аллах да има милост врз него)) Бидејќи прашањето на текфирот е толку сериозно, и грешките во него се толку сериозни, за трагачот по знаење, особено ако тој е почетник, треба да се воздржи од препуштање во тоа, и тој треба да се фокусира на стекнување на корисно знаење со кое ќе ги постави своите работи правилно во овој свет и на оној свет.
Трето: Пред да се сугерираат некои книги за вас, ние треба да ве советуваме да барате знаење директно од научниците на Ехли Суннетот, затоа што тоа е најлесниот и најбезбедниот начин, но тоа е зависно од условот да оној од кого учите е сигурен во условите за своето знаење и верска посветеност и следење на Суннетот, а во избегнување на каприците, желбите и новотариите.
Мухамед ибн Сирин (Аллах да му се смилува) кажал: Ова знаење е (основата на) верата, па видете од кого ја учите вашата вера. Раскажано од Муслим во Вовед во неговиот Сахих.
Ако тоа не е можно, да се посетува настава дадена од страна на учени (учењаци), тогаш можете да учите со користење на нивните снимки, како што стана лесно денес да се добијат на ЦД и веб-сајтови, со благодарност на Аллах. Вие исто така може да имате корист од некои луѓе на знаење (даији и учени) кои се заинтересирани да се здобијат со шеријатско знаење и следење на Суннетот; тешко да постои било кое место на Земјата без такви луѓе, иншаАллах.
Четврто: Книги кои треба да стремиме да ги научиме се следниве:
Тефсир: Tasfeer Ибн Sa’di; Tafseer Ибн Katheer.
Хадис: Ал Arba’een ал-Nawawiyyah (ал-Nawawi на 40), со коментар за нив; ал-Ihtimaam БИ Jaami “Ал-‘Uloom wa’l-Hukam од Ибн Реџеп; Riyaadh ал-Saaliheen – може да се посвети посебно внимание на оваа благословена книга, и исто така можете да дознаете од коментарите од страна на Шејх Ибн ‘Усејмин (Аллах да има милост врз него).
Акида: Студија Kitaab ал-Tawheed од Шејх Мухамед ибн ‘Абд Ал-Вехаб, со своите коментари, Ал-‘ Aqeedah ал-Waasitiyyah од Шејх ал-Ислам Ибн Tејмие; некои други корисни есеи на оваа тема, како што се Tahqeeq Kalimat Ал Ikhlaas од Ибн Rеџеб и Ал-Tuhfah Ал-‘Iraaqiyyah fi’l-A’maal ал-Qalbiyyah од Ибн Tејмие.
Вие исто така може да имате корист од делото Zaad ал-Ma’aad од Ибн Кајим (Аллах да има милост врз него) и многу од неговите други книги како што е Ал-Waabil ал-Sayyib и Ал-Da ‘wa’l-Dawa “.
Ова е почеток. Ако ги проучите овие книги, особено ако постои некој кој може да ви помогне да ги читате и разберете, тогаш можете да продолжите со други книги, иншаАллах
А Аллах знае најдобро.
Фетвата е преземена од сајтот под надзор на шејх Мухаммед Мунеџид тука
[1] Првите генерации
Comments