Учењата и за конфучијанството и за исламот го потенцираат разбирањето и знаењето на одделните членови во дадена ситуација.
Не е лесно за сите членови на едно семејство да практикуваат доблести и да живеат хармонично како функционална единица која има централна улога и во конфучијанизмот и во исламот. Kако одлични учења, даваат длабок увид, доблести, права и должности на членовите на семејството и сложените односи меѓу нив. Различните и честопати тешки обврски на различни членови на семејството бараат да се справат со знаење и вештина, за оние кои живеат под ист покрив. Исто така, неопходно е поединецот да ги разбере човековите желби, потребите и желбите и нивната природа и судбина во семејството, како фактор за одржување на рамнотежата и хармонијата на семејството.
Во кинеската традиција, со која Конфучијанството е синоним, најчесто користениот збор за концептот на семејството е иаја (家). Се однесува на куќа со покрив над сите, така што тие можат да живеат заедно, а исто така и присуство на неколку домашни животни како што се живина и кози. Членовите на семејството кои живеат заедно се признати како посебна единица. Според Менги, ако куќата ја сочинуваат неколку члена – баба, дедо, сопруг, жена и деца и други – главен услов е главата да „се грижи за родителите“ и да ги поддржува „сопругата и децата“.
На постарите луѓе мора да им се даде приоритет и да се однесуваат со почит, а младите треба да бидат сакани соодветно. Во овој поглед, исламот го дели истото гледиште, почит и грижа за старите, а притоа им дава најголемо внимание и љубов на децата.
Конфучијанството и исламот, исто така, покажуваат сличности во голем број други карактеристики. Семејството е место каде што традициите, учењата и практиките, како религиозни, така и етички, се одржуваат и се спроведуваат.
Младите како негувани и старите почитувани се олицетворение на традиционалните вредности. Во однос на богатството и материјалното, семејството е средството со кое членовите на семејството од различни генерации се поддржуваат едни со други. Во исламот, семејството е исто така местото каде што вербата во Алах се одржува и консолидира. Овие различни практики ги прилагодуваат соодветните вери. Доблестите на исламот – како што се петте дневни молитви, годишното постење во текот на месецот Рамазан и читањето на Куранот, праксата и вредносните системи – сите се изучуваат и се практикуваат дома, во рамките на семејството.
На пример, опцијата да се извршат петте дневни молитви сами или заедно со другите во заедничка молитва, и двете значат дела на потчинување на Бога. Во исламот, од сите се очекува да го почитуваат Бог следејќи го динот („точната“ религија, т.е. исламот).
Наспроти тоа, конфучијанството се фокусира на улогата на човекот да го поддржува семејството и младите да ги почитуваат своите постари. Ова е небесен начин (тијан 天) како што е објаснето во Конфучијанството. И конфучијанизмот и исламот се патријархални каде мажите се многу важни.
Некомплетните семејства, како што се едно семејство без родители или семејство без деца или на сирачиња, не се многу ценети во конфучијанизмот. Старите луѓе без сопруги, старите луѓе без деца, младите без родители се сметаат за бедни и се категоризираат како оние на кои треба да им се помогне во некои периоди. Слично на тоа, Исламот исто така ги замолува своите приврзаници да ги сакаат, да се грижат и да ги хранат сираците и сиромашните; така, ако се изврши сè, никој не смее да биде беден на исламот.
Голем дел од конфучијанската мисла спаѓа во правилното уредување и одржување на семејството. Таа е загрижена за семејството и нејзините филијални врски. Конфучијанството инсистира на посебен поредок во рамките на семејството, што е клучно за семејниот просперитет и хармонија.
Односот помеѓу маж и жена е основа на редот и мора да се воспостави и одржува правилно. Што се однесува до односот меѓу родителите и децата, постои принцип на хиерархија и патријархат, најстариот маж, кој е сопруг, мора да се почитува, а помладите и женските членови на семејството мора да ги следат зборовите на нивните постари и машки членови. Родителите се авторитетни владетели. Секој член на семејството има свои должности и права и само кога сите дејствуваат со своите правилни позиции и ги извршуваат соодветните доблести и должности, се вели дека семејството е во правилен редослед. Ова се споменува во Ји Чинг:
„Кога семејството е во ред, сите општествени односи во општеството ќе бидат во ред“. Така, семејството е јадрото на целата заедница, при што секое семејство е парче од сложувалката што ќе го најде својот точен простор во поголемата слика на заедницата.
Понатаму, во Конфучијанството одржувањето на семејството зависи од правилното одгледување на една личност, особено сопругот. Одгледувањето на личноста на човекот зависи од исправање на умот. Ако некое лице е зафатено од чувство на страст, терор, љубов, тага и вознемиреност, тој не би можел правилно да се однесува. Ако сме под влијание на нашите чувства и емоции, нашите умови не би биле „присутни“. Гледаме, но не перцепираме, слушаме, но не разбираме, јадеме, но не вкусуваме. Ова е причината зошто одгледувањето на нашата личност се смета за исправање на нашите умови.
Така, контролирањето на чувствата и емоциите е клучот за развој на соодветна добронамерност (ren 仁) и добро надворешно однесување (li 礼), за да се добие добра личност во општеството. Откако го постигнавме ова, човекот може автоматски да основа добро семејство. Тој може да го регулира и управува семејството. Ако некој е во страв или вољубов и не може да ги контролира своите сетила, тој не може да се однесува добро и така не може да управува со семејството.
Исламот исто така го нагласува редот на семејството. Абдур Рахман Дои спомнува дека исламот сака да произведе модел на нација.
За да го направите тоаа, мора да се посвети максимално внимание за зајакнување на семејството. Ако основата на семејството е силна, тогаш, темелите на нацијата ќе бидат силни. Исламот обезбедува уреден систем за семејството. Тој ги води сите членови на семејството да бидат на свое право место и им наложува на сите лица – сопруг, жена, деца – да ги извршуваат своите одговорности со богобојазност-таква. Куран (4:34)
Куранот бара од муслиманите да ги извршуваат петте дневни молитви, да постат во месецот Рамадан, да го платат задолжителниот данок на милоста (зеќаат) и, кога е можно, да одат на аџилак во Мека барем еднаш во живот (ḥај). Сите овие неизбежно ќе се негуваат во љубовта на муслиманите кон Алах и кон пратеникот Мухамед. Целата љубов и омраза кон другите мора да бидат соодветна и ограничени и треба да биде во границите утврдени од Алах. Љубовта не треба да ги заслепува муслиманите да прават работи забранети во исламот.
Горенаведениот курански стих покажува дека исламот споделува слични идеологии со Конфучијанството во однос на патријархалната улога на семејството, мажот игра клучна улога во семејството. Родителите имаат поголемо животно искуство и знаење отколку децата.
Традиционално, семејствата биле хиерархиски, а односот меѓу родителите и децата се исполнувал првенствено преку последното извршување должности за нивните родители. Хиерархискиот поредок на конфучијанизмот ги одразуваше општествената реалност и моралните барања на времето. Правилниот ред меѓу родителите и децата е дел од небесниот (тијан 天) поредок и е суштински за социјалниот и политичкиот мир и хармонија. Родителите мора да ја преземат водечката улога во едукација и култивирање на своите деца. Децата мора да ги разберат болките во раѓањето и последователните жртви на нивното воспитување од страна на родителите. Конфучијанството го нагласува редот на небото (тијан 天) и врската меѓу родителите и децата како хиерархиски редослед на рајот и земјата. Ова се споменува во подолу конфучискиот текст: „Начинот на родителите и детето е вкоренет во небесната (тијанска) морална природа […]. Родителите даваат еден живот; ниту една врска не би можела да биде поголема “.
Ова едноставно значи дека не само што мора да ги сакаме и почитуваме родителите, туку треба да има добар став и однесување во постапувањето кон нив. Така што и да правиме, да зборуваме, да застанеме или да седиме, особено со постарите луѓе, нашите манири и положби мора да укажуваат на почит кон нив и да не ги омаловажимре некогаш заради нивната старост.
Исламот е во согласност во врска со горенаведеното гледиште. Алкохолот е забранет во исламот. Така е и коцкањето и недозволениот секс. Од муслиманите се бара да работи напорно за да заработи чесен живот, како што рече пратеникот Мухамед а.с., „Пратеникот Давид заработи за живеење како столар. Ова е добар начин на живеење. “Пратеникот Мухамед исто така ги охрабрува муслиманите да не молат, туку да даваат за добротворни цели велејќи дека„ раката горе е подобра од раката долу “. Што се однесува до богатството, исламот ни кажува дека тоа е само доверба од Алах. Ние сме родени без ништо и кога ќе умреме, не можеме да понесеме ништо заедно со нас.
댓글