Според Куранот ѕвездите кои се наоѓаат во долното небо (67:5; 37:6; 41:12) паѓаат (Сура 67:5; 37:6-8). Да ја погледнеме и оваа наводна контрадикција!
Невидливото е надвор од опсегот на науката. Нема начин науката дури и да потврди дали проектилот на „ѕвездите кои паѓаат“ се насочени кон некој ѓавол, бидејќи науката не може да ги открие ни самите ѓаволи, или пак ангелите. Овие се дел од Невидливото. Невидливото се зема како вера; не е наменета да биде „проверено“. Она што може да се потврди е кога Куранот зборува на овој физички збор (Виденото), за кој има многу ајети. Тоа се стиховите на кои треба да се фокусираат „научниците“.
Просечниот човек (особено на Арап од 7 век без формално образование), „ѕвездата што гаѓа“ се чини дека е само нормална ѕвезда од она што може да го види голо око. Дека Куранот прави дистинкции (различни зборови за различните ентитети) покажува предзнаење дека тие не се исти, дека ѕвездата што паѓа е различна од ѕвездата која е нормална и тоа е дистинкција достојна за почит.
А најблиското небо, секако, го разубавивме со ѕвезди и од нив го направивме она што се фрла врз ѓаволите и им подготвивме казна од пламен. (Сура Мулк: 5)
Куранот говори за планетите, плазма топките , кометите, месечините, метеоритите и ѕвездените блесоци и скоро сите ги категоризира под „ѕвезди“ и сè што е осветлено може поетски да се нарече светилка, без разлика дали изворот на светлината беше атомска фисија/фузија, рефлексија, согорување или нешто друго.
Со тоа, ѕвездите (плазма топките, соларни ветрови и слично) не се фрлаат самите себе и не ги гонат ѓаволите. Она што ги гони ѓаволите е شهب (пламен) како што е опишано на неколку други места во Куранот.
Објаснувањето на слушањето кое го прават шејтаните(ѓаволите) ни стига преку еден асхаб.
Ни пренесува Ебу Хурејра дека Пратеникот (ﷺ) рекол: „Кога Аллах одредува некаква работа на небото, мелеците мавтаат со своите крилја во послушност на Неговиот проглас, кој звучи како синџир влечен преку карпа“. (`Алија р.а. и другите раскажувачи рекоа: „Звукот допира до нив“. Вистина, и Тој е Севишен, Величествен. (34:23) Тогаш оние кои сакаат да чујат со крадење (т.е. прислушувањето на ѓаволите) ќе го слушнат прогласот на Аллах:– „Оние кои прислушуваат, (стојат еден над друг вака) (Суфјан, за да го илустрира ова, ги рашири прстите од десната рака и ги постави еден преку друг .) Пламен може да ги стигне и да го изгори прислушкувачот пред да ја пренесе веста на оној под него; или не може да го стигне додека не ја пренесе на оној под него, кој пак му ја пренесува на оној под него и така натаму додека не ја пренесат веста на земјата.(Или веројатно Суфијан рекол: „Додека веста не стигне на земјата.“) Тогаш веста е инспирирана на волшебник(пророкот) кој би додал сто лаги на неа. Неговото пророштво ќе се покаже точно (што се однесува до небесните вести). Народот ќе каже. „Зарем не ни кажа дека на таков и таков ден ќе се случи такво и онакво нешто? Откривме дека тоа е вистина поради вистинската вест слушната од небото.“
Всушност, фрлањето ѕвезди како пламен или нивната содржина кон ѓаволите има повеќе смисла отколку метеорите како камења да се фрлаат кон ѓаволите.
Од исламска перспектива ѓавол може да биде секое суштество, информација, податок, настан итн. што фрла сомнеж во умот или срцето на умот на верникот за постоењето, единството, милоста, добродетелството, итн. кон Алах.
Неодамнешните податоци од експериментите во LHC (Големиот хадронски судирач) открија дека универзумот не треба да постои. LHC е најголемиот и најскапиот научен проект во историјата на земјата. Со забрзување на протоните и анти-протоните до огромни енергии, а потоа удирајки ги еден во друг, тие собираат податоци за да се обидат да спојат што се случило во првите неколку микросекунди од големата експлозија. Како што веќе знаете, Куранот ја спомнува големата експлозија или Бинг Бенг во Сура 21:30.
Ова би се случило во првите неколку микросекунди од големата експлозија. Со оглед на тоа што материјата и анти-материјата настанале во точно еднакви количини, тие би се уништиле меѓусебно кратко време подоцна, оставајќи не без маса за да се формира универзумот. Куранот ни кажува во многу ајети дека материјата и анти-материјата и другите нешта се создадени во спротивни парови; машко-женско, темно-светло, топло-ладно, позитивно-негативно, горе-долу, добро – лошо и многу повеќе.
Значи, експерименталните податоци, како што е некој кој содржи податок кој пренесува информација-ѓавол, ни кажуваат дека универзумот не треба да постои. Што излегува од ѕвездите што се фрлаат кон овој ѓавол? Овој ѓавол(податок) ни кажува дека универзумот не треба да постои.
Многу работи се исфрлаат од ѕвездите, но ако се мислиме на нормални ѕвезди како нашето сонце, а не на егзотични работи како супернови, црни дупки, неутронски ѕвезди итн. Можеме да ги категоризираме во 3
-Честички на космичкиот зрак
-Фотони (електромагнетно зрачење)
-Неутрина
Неутрините се исфрлаат од ѕвездите во огромни размери. 60 милијарди соларни неутрина минуваат низ површина со големина на нашиот палец (1 – 2 цм) секоја секунда. За разлика од фотоните кои се запрени од масата, неутрините минуваат низ сè, бидејќи тие не комуницираат со материјата, освен некои форми на реакции на слаба нуклеарна сила.
Анти-материјата може да се создаде од неутрина. Всушност, оваа реакција е единствениот пат кога анти-материјата не се создава во пар со материјата, како што е случајот кога се создава пар електронски позитрон кога фотон со гама-зраци со доволна енергија го залева атом.
Еторе Мајорана теоретизираше дека неутриното може да формира сопствена античестичка. Научниците во Шпанија се обидуваат да го набљудуваат двојното бета распаѓање без неутрино на атомите на ксенонот што би докажувало дека неутрините навистина формираат свои античестички или антинеутрина. Ако успеат, тогаш би знаеле зошто симетријата материја-антиматерија не била нужно зачувана за време на биг-бенгот или на друг начин.
Така, неутриното тогаш би било она на што споменуваниот ајетите се однесува и се фрлаат кон овие ѓаволи. Овие ѓаволи инаку би го збуниле човештвото околу создавањето и неговите битија.
Всушност нам не ни е целосно познато ни влијанието на соларните ветрови кои ги имаат врз сите сателити и електронски уреди, меѓи кои многу од овие направи прислушуваат тоа што е на земјата, а некои гледаат и кон Небото(Хабл и сл), и нормално ова не се однесува на трансцедентното прислушување кое се случува на небото и невидливо за нашето око. Тоа што го знеме е дека електричните мрежи и сателити буквално може да бидат уништени при таква една електрична соларна бура која доаѓа од Сонцето.
Во рамките на сончевата бура имаме магнетна активност на површината на сонцето и тоа може да предизвика сончеви дамки. Ако овие сончеви дамки се поголеми, тие можат да предизвикаат соларен пламен при што се исфрла и плазма. Кога се исфрла оваа плазма, се јавува вториот феномен познат како исфрлање на коронална маса.
Поради растојанието помеѓу Земјата и Сонцето, околу 3 дена се потребни за да пристигнат честичките. Ова е една од причините зошто можете да ја видите Северната светлина. Една од најсериозните соларни бури што се регистрирани се случила во 1859 година и е позната благодарение на настанот Карингтон. Оваа соларна бура предизвика сериозни електромагнетни проблеми низ целата планета. Северните светла може да се видат на места каде што не може да се наведува нормално. Големи проблеми се појавуваат и во сите електромагнетните уреди.
Други поблаги соларни бури се случија во годините 1958, 1989, 2000 и 2010 година. Оваа бура имаше помало влијание, но се случија затемнување и оштетување на сателитите.
Од ова произлегува дека плазмата и те како може да има влијание врз тој што ги краде податоците(ѓаволите) во тоа време, и тоа да доаѓа и од ѕвезди како сонцето, односно од било какви енергетски стрели кои доаѓаат ширум вселената и притоа да ги уништат тие енергетски полиња со кои се обидува собирање на податоците од Универзумот. Со ова што го презентиравме не само што покажуваме дека не се работи за контрадикција во Куранот туку и еден научен факт кој е познат од скоро.
Погледнете го ова видео испод кое покажува едно занимливо откритие на НАСА.
Сето ова не води до еден друг проблем со кој астрофизиката се соочува како и радио телескопите кои се обидуваат да слушаат звуци во вселената, како и потеклото на „Вселенскиот Крик“ Бидејќи е посебна тема потребно е дополнително објаснување за овој феномен со кој се соочуваат астрофизичарите и едноставно не се во можност да ги следат радио и другите сигнали кои доаѓаат од вселената.
Comments