Древната Америка не беше изолирана од Стариот свет како што сакаат да не убедат многу историчари и антрополози. Народите од двете страни на Антлантикот преминувале огромни раздалечини , се мешале меѓусебно и разменувале сознанија и производи. Далеку пред Колумбо да можел да биде свесен за можностите за постоење на земјите на Западот, муслиманите, пред другите народи воспоставиле контакт со двете америки и веќе воспоставувале влијание на домородечката култура. (Бери Фелл, Америка БЦ, 1976)
Науката, земјоделието, стоката, металите и другите комерцијални предмети биле разменувани помеѓу двата света. Доказите кои наведуваат на втемелување на муслиманската присатност во древната Америка доаѓа од многуте скулптури, усмени преданија, артефакти, арапска документација, пари и кованици и разни записи. Во мезо америчката уметност ние ги гледаме афричките и семитските народи во позиција на моќ, посебно помеѓу трговските заедници на Мексико.(Форд Барбара, Science digest, јануари 1972)
Во извештајот кој е забележан во книгата „Пред Колумбо“ од авторот Крис Гордон се опишуваат кованиците пронајдени во јужната Карипска регија:
„..На обалата на Венецуела откриена е една гомила на медитерански ковани пари кои имале толку дупликати што не е можно да бидат колекција освен поголема количина на пари. Сите пари се скоро од римскиот период со две парички кои се арапаски од 8 век. Римските пари се користеле и низ средниот век. Можеби арапски брод од Шпанија или Северна Африка го препловил Атлантскиот океан околу 800 година од н.е…“
Откритието на овие ковани пари ни дава голем допринес на полноважноста на патувањето за кое не известиле муслиманските навигатори и историчари.
За тоа ги имаме следните показатели:
1) историски документи
2) географски истражувања
3) арапски (исламски) знаци
Историски документи
а) Муслиманскиот историчар и географ, Ебу Али Хасан Ибн Ел-Хусеин Ел-Mасуди (871-957 н.е.) напишал во својата книга “Долини на злато и скапоцени камења“ дека за времето на халифот (шпанскиот Халифат) Абдуллах Ибн Мухамед (888-912.) н.е., муслиманскиот морепловец Ибн Хашхаш Саед Ибн Aсвад од Кордоба во Шпанија испловил од Делба (Palos) 889 н.е., го преминал Атлантикот, стигнал до непозната територија (Аrd Majhoola) и се вратил со огромно богатство. На Ел-Масудиевата карта на светот е обележан голем простор во океанот на маглата и темнината (Атланскиот океан), кој што тој го смета како непозната територија (Америка).
б) Муслиманскиот историчар Ебу Бакр ибн Омар ел- Гатијјa пренесува дека за времето на халифот Хишам II (967-1009 н.е.), уште еден муслимански морепловец Ибн Фарук, од Гранада испловува од Кадеш (февруари 999, н.е.) во Атлатикот, пристига во Гандо (Големите канарски острови)го посетува кралот Гуанаринг, и продолжува кон запад каде гледа и ги именува двата острови, Капраир и Плуитан. Се вратил назад во мај 999.
в) Колумбо испловил од Делба во Шпанија. Пристигнал до Гомера (канарските острови –Гомера е арапски збор што значи мал факел) таму се вљубува во Беатриз Бабадила, ќерка на првиот командант на овие острови (семејното име Бабадилла е изведено од арапското име Абодубдилла) Втор Бобадилла (Франциско), подоцна како кралски функционер го затвора Колумбо и го враќа назад од Санта Доминго во Шпанија (ноември 1500). Фамилијата Бобадилла биле во врска со династијата Аббадид во Севиља (1031-1091)
Во октомври 1492 г Колумбо пристига на еден мал остров на Бахамите, кој домородците го нарекувале Гуанахани, а Колумбо го преименува во Сан Салвадор.
Ова име е изведено од Мандинга (народ од Западна Африка кој најмногу придонесол за ширењето на исламот) и модифицирани арапски зборови. Гуана (ихвана) значи “браќа“, а Хани е арапско име. По тоа е оргиналното име на островот “Ханини браќа“.
Фернанд Колумбо, синот на Кристофер, пишувал за црнците кои неговиот татко ги видел во Хондурас:
„Луѓето кои живеат источно од Поинт Кавинас, сè до местото Кејп Грациос, се речиси со потполно црна кожа.“
Во истовреме во овој ист регион, живеело и муслиманско племе на домородци познати како Алмаму. На јазикот на Мандинга и арапскиот јазик Алимаму означува “Ел-Имам“, односно лице кое ја предводи молитвата, или во некои случаи значи поглавар на заедницата (или членови на имамот во муслиманската заедница).
Познатиот американски историчар и лингвист Лав Вајнер од универзитетот Харвард, во својата книга „Африка и откривањето на Америка“ (1920) пишува дека Колумбо бил добро свесен за присуството на Мандинга во Новиот свет и дека муслиманите од Западна Африка се рашириле преку Карибите, Централна, Јужна и Северна Америка (вклучувајќи ја и Канада) каде што тргувале и роднински се врзувале за локалните индијанци.
Географски истражувања
1) Познатиот муслимански географ и картограф Ел-Шариф ел-Идризи (1099-1166) во својата позната книга „Нузхат ел-Мусхтак фи-икхтурак ел-Афак (Сакано патување во пронаоѓањето сфери)“ пишува дека група морепловци (од северна Африка) впловила во океанот на магла и мрак (Атлантикот) од Лисабон (Португалија), со цел да ги открие неговите тајни и одреди до каде се протега. Конечно тие доспеале до остров на кој биле луѓе и некој вид на цивилизација… Четвртиот ден, толкувачот им се обраќа на арапски јазик.
2) Енциклопедиите на муслиманските научници спомнуваат детално забележани описи на патот низ океанот на маглата и мракот по кој се упатува шејхот Зејнеддин Али бен Фадл ел-Мазандарани. Неговиот пат започнал од Тарфав (Јужно Мароко) за време на владеењето на кралот Ебу Јакуб Сиди Јусуф (1286-1307) шести од маринидската династија, до Зелените острови во Карипското море 1291 г. Детали од ова прекуокеанско патување се спомнати во енциклопедијата на исламски научници, така што многу научници биле свесни за овие забележани настани.
3) Муслиманскиот историчар Шихабуддин Ебу Абас, Ахмед бен Фадл Ел-Омер (1300-1384) во детали ги опишал географските истражување на морето на магла и темнина превземени од страна на Султанот на империјата на Мали во неговата позната книга, “Ал-Masaalik absaar Mamaalik fi Ал amsaar (Патеки на знаење во провинциите на кралствата).
4) Султан Maнсa Kaнкан Муса (1312-1337) бил светски познат Maндинга владетел на западно афричката исламската империја на Мали. Додека патувал во Мека за време на неговиот познат аџилак 1324 ги информира научниците на мaмелискиот султански двор (владеел Насруддин Мухамед III 1309-1340) во Каиро дека неговиот брат, Султан Ебу Bекр (1285-1312) преземал две експедиции во Атлантскиот Океан. (Дека султанот не се вратил во Тимбукту од второто патување 1311, така Maнсa Муса станал султан.)
Колумбо и раните шпански и португалски истражувачи биле во можност да отпловат преку Атланскиот океан (пат околу 24000 километри) благодарение на географските извештаи и навигациски инструкции од делата на муслимански автори, што особено се однесува мапите нагласени од страна на муслиманските трговци, вклучувајќи го и Ел-Масуди (во неговата книга „Akhbar az-Zaman“ (Историјата на светот) која е базирана врз материјал собиран во Африка и Азија). Друг интересен факт е дека двајцата капетани на Колумбо од неговото прво патување (Мартин Алонсо Пижон – капетан на бродот ’Пинта’ и неговиот брат Висенте Јанекс Пижон – капетан на бродот ’Нина’) биле поврзани со фамилијарна врска со мароканскиот султан на маринидиската династија (Абизван Мухаммед III, 1362-1366)
1)Антрополозите укажуваат дека Мандинго под владеењето на султанот Maнсa Муса истражувале многу делови од Северна Америка, по должината на реката Мисисипи и други речни системи. На местото Фоур Корнерс, Аризона записите покажуваат дека тие донеле дури и слонови од Африка и во овој регион.
2)Колумбо, признал во своите дела дека во понеделник, 21 октомври 1492, додека неговиот брод пловел во близина на Гибарa на северо-источниот брег на Куба, видел џамија на врвот од една убава планина. Остатоци на џамии и минариња со натписи на курански ајети се откриени во Куба, Мексико, Тексас и во Невада.
3) За време на својата втора експедиција, Колумбо слушнал од хаитските индијанци дека црнци веќе биле на островот пред неговото доаѓање. Како доказ, тие на Колумбо му покажале копја кои биле направени од овие африкански муслимани. Овие орудија биле направени од жолт метал кого индијанците го нарекувале Гуанин (збор, кој во западна Африка значи ’златна легура’). Колумбо понел нешто од тоа орудије со себе во Шпанија и дал да се испита. Металот од кој биле направени копјата содржеле потполно ист процент на злато, сребро и бакар како и металот произведуван во африканската Гвинеја.
4) На третото патување во Новиот свет, Колумбо го видел континентот на Јужна Америка, каде што некои членови од неговиот екипаж се истовариле и во контактот со домородците дошле до живописни марами, памучни ткаенини со стил, боја и дизајн кои потсетувале на оние во западна Африка (тој ги нарекол Aлмајзарс, што е арапскиот збор за облека со која се покрива човекот). Тој исто така бил изненаден со тоа што мажените жени носеле памучни панталони (брагаз), што го навело да се запраша каде тие домородки се научиле на таква пристојност.
Хернандо Кортез, шпански освојувач, истотака ги опишал фустаните на индијанките како долги покриени превези, а машката облека како облека “дизјанирана“ во стилот на шпанските Маври.
5) Д-р Бери Фел (од Универзитетот Харвард) во својата книга „Сага Америка“ претставува цврсти научни показатели кои ја поддржуваат тезата за присуството на муслиманите во американскиот континент пред Колумбо. Д-р Фел открил постоење на муслимански училишта во местата Valley of Fire, Allan Springs, Logomarsino, Keyhole Canyone, Washoe and Hickison Summit Pass (Невадa), Mesa Verde (Колорадo), Mimbres Valley (Ново Мексико) и Tipper Canoe (Индијана) кои датираат помеѓу 700-800 година.
Тој пронашол текстови, дијаграми и табели, врежани на карпи, како и фрагменти од последните остатоци од она што некогаш било образовен систем (и од основно и средно ниво). Инструкциите биле пишувани со старо куфско писмо, а се занимавале со разни области на науката (религија, историја, аритметика, астрономија, итн)
6) Постојат 565 имиња на разни места (истотака и планини, езера, реки, и сл) во САД (484) и Канада (81), кои можат да се изведат од арапските и исламските корени. Овие места во најголем број случаи се именувани од страна на домородците во периодот пред Колумбо. Некои од овие места се именувани како: Mecca (Индијана), Mekkah (индијанско племе – Вашингтон), Medina (Ајдахо), Medina (Њујорк), Medina (Охајо), Mahomet (Илиноис), итн. Внимателното проучување на имињата на индијанските племиња, исто така, би покажало дека многу од нив се со потекло од арапско-исламски корени.
Слично на ова европјанинот Лео Ваинер ја напишал во 1920 контраверзната книга наречена „ Африка и откритието на Америка“. Тој се обидел во оваа книга да ја докаже муслиманската присатност во америка. Тоа дело ги изненадило многуте европски истражувачи во тоа време и ја покажало неспремноста на европа да се соочи со фактите дека и пред Колумбо исламската цивилизација длабоко навлегла во двете америки и се до Канада.
Колумбо, во неговите списи(„Приказната од третото патување“) признал дека, додека неговиот брод пловел во близината на Гибар на северо-источниот брег од Куба, забележал џамија на врвот од една убава планина. Остатоци на џамии и минариња со натписи на курански ајети се откриени во Куба, Мексико, Тексас и Невада.
Така на пример, е забележано дека во средината од десеттиот век, за време на владеењето на умајдскиот халифа Абдур-Рахман ΙΙΙ (929-961), муслиманите од редовите на африканските домородци тргнале со свои бродови од шпанското пристаниште Делба (Palos) на запад кон „Океанот на маглата и темнината“.
Тие по долгото отсуство, се вратиле натоварени со различни богатства од “чудната и необична земја“. Истотака, авторот наведува дека најмалку два документи укажуваат на присуство на муслиманите во шпанска Америка пред 1550 (по поразот од последните упоришта на шпанско тло, Гранада, муслиманите побегнале или преминувале во христијанство за да се заштитат од инквизацијата) и покрај фактите за декртетот од 1539 издаден од страна на Карло V, кралот на Шпанија, со кој им се забранува на внуците на муслиманите кои биле запалени на клади од страна на Инквизацијата да се иселат во западна Индија.
Овој декрет е потврден 1543 год., а потоа се открива наредбата за протерување на сите муслимани од прекуморските шпански територии.
По масовната преселба на Европјаните во Америка, почнува масовно поробување на африканските муслимани и индијци и нивно носење во Америка каде требало да служат на плантижите на новите амрикански господари. Стравотиите на ропството означуваат ново поглавје на муслиманското присаство во Америка и борбата за ослободување на црнечкото населнение и јарамот кој владеел ќе трае се до последната половина од 20-от век.
Преземено од:
Абдулхаким Квик и д-р Јусуф Мруеха
Comments