Од што е создаден човекот? Згрутчување на крвта [96:1-2], вода [21:30, 24:45, 25:54], „одбрана“ (т.е. посебна) глина [15:26], прашина [3:59, 30:20, 35:11], земја [11:61], капка згрутчена течност [16:4, 75:37] и др.
“Ние човекот, навистина, го создадовме од глина одбрана,” (Муминун, 23:12) Се во Вселената го почитува Аллаховиот закон и Неговата одредба. Се што постои Го велича и Го слави Аллах. Па и човекот кој е создаден од посебна глина. Кога ќе се анализира телото на човекот ќе се увиди дека тоа се поклопува со 18 елементи кои ги содржи Земјината кора.
Најбитните меѓу тие елементи се: кислородот, силициум, алуминиум,елезо, калциум, натриум, калиум, водород, хлор, јод, фосфор, олово, бакар, сребро, јаглен и цинк. Фактот дека човекот е создаден од посебна глина, но истиот израз, иако е спомнат во поранешните книги, не е сличен на зборот “сулала” (бит, екстракт, суштина), кој во себе вклучува биолошка суштественост и истата се поклопува со современите научни знаења.
Сите живи суштества во најголем дел се состојат и од вода. На пример, човечкото тело содржи две третини вода. Кога нема да се внесе вода неколку дена доаѓа до дехидрација во човечкото тело и настапува смрт. Крвта на сите живи суштества содржи 55% плазма, а таа исто така се состои од 90% вода..
“ … и дека Ние од водата се живо создаваме? Па зарем нема да веруваат?” (Ел Енбија, 21:30)
Згрутчување на крвта како превод во [96:1-2] и зборот „алак“ кој е во арапски оргинал не „значи“ крв или згрутчување на крв, но поради одредени својства на крвта, покрај други работи називот се користел и за крв. Вистинското значење на зборот, како што би било очигледно од анализата на сите значења наведени погоре, е сè што се држи или виси со нешто друго. Зборот се користел за крв, поради добро познатото својство на крвта да биде леплива, штом ќе почне да се суши. Зборот се користел и за кал, поради неговата очигледна особина да се држи до рацете. Зборот се користел за бескрајна омраза или љубов, бидејќи таквите емоции се држат до срцето. Зборот се користел за мал инсект кој цица крв (пијавица), бидејќи се лепи за пленот. Зборот се користел и за тој дел од дрвото, кој е на дофат на животните кои пасат, бидејќи животните се лепат за тој дел од него. Значи зборот укажува на нешто што се држи прикачено до изворот од кого зема нешто и го користи.
Сега, кога Куранот збори: „Тој го создаде човекот од „алак“, муслиманските научници го протолкуваа тоа како „згрутчување на крвта“. Тоа не беше затоа што зборот „Алак“ значеше „згрутчување на крвта“, туку затоа што муслиманските научници сметаа дека во овој стих имплицира „згрутчување крв“. Ако, поради проширувањето на човечкото знаење, денес сме во позиција да знаеме дека детето никогаш не е „згрутчување на крвта“, се што се случи е дека сега можеме безбедно да кажеме дека толкувањето на муслиманските научници не било точно. Доколку Куранот не беше достапен на неговиот оригинален јазик, како што е генерално случајот со книгите, муслиманите не би имале друга опција освен да признаат дека Куранот има „научна грешка“ во него. Но, случајот со Куранот е сосема различен од тие други книги. Сè уште е на оригиналниот јазик. И зборот првично користен од Куранот (`alaq) не се користи само за згрутчување на крвта. Тоа всушност се однесува на „нешто што се лепи“ (како полусушена крв, кал, бескрајна омраза)
. Едното е создавањето на Адам (првиот човек), а другото е создавањето на синовите Адамови. Адам, како што ќе се види подоцна, е создаден од вода/прашина/глина итн, додека неговото потомство е создадено од „капка сперма“. Овие две креации се всушност две различни фази во создавањето на човекот. Првиот човек е создаден од прашина итн., а подоцна, неговото потомство е создадено од „`алака“, која се развила од „нутфах“ (капка сперма). Самиот Куран се осврнал на овие две различни фази на создавање во Ел-Саџда, 7-8, каде што Куранот вели:
„Кој ја создаде секоја ствар во најдобар облик, и Кој, создавањето на човекот, го започна од глина, а потоа го создал своето потомство од капка избрана течност.“
Така, сите тие ајети кои се однесуваат на „`алак“, „нутфах“ и слично всушност се однесуваат на создавањето на потомството на Адам, кое според самиот Куран се разликувало од создавањето на Адам. Затоа, темата на овие стихови не е во спротивност со онаа на другите, бидејќи двете групи се однесуваат на две различни работи. Така, Ал-Алак 96: 1 – 2, Ал-Нал 16: 4 и Ал-Кијама 75: 37 ќе треба да се отстранат од списокот со спротивставени стихови.
Сега, по отстранувањето на овие ајети, ни остануваат следните „контрадикторни“ изјави на Куранот:
Човекот бил создаден од вода (21:30, 24:45, 25:54) Човекот е создаден од прашина/почва (3:59, 30:20, 35:11) Човекот бил направен од избрана [исклучително сува] глина од црна смрдлива кал (15:26) Човекот е воскреснат од земјата (11:61) Покрај овие ајети, Ал-Сафаат 37:11 дава уште поинаква слика, бидејќи вели дека човекот е создаден од таква почва што се лепи за нечии раце, или леплива почва.
Навистина не знаеме која е контрадикторноста во овие стихови. Секој со малку литературна смисла може да види дека овие ајети не се контрадикторни.
Ако некој каже дека сум направил Нес кафе (почва) и потоа каже дека сум направил Нес кафе од вода , а потоа каже дека сум го направил од раствор од кафе и вода (кал, леплива земја), а потоа вели дека го направив ова од исушен раствор од нес и топла вода (избрана глина од црна кал) и потоа рече дека ја добил од апарат ( изникнал од земја), некој може да каже дека изјавите се контрадикторни. Но, сосема е очигледно дека не се. Овие изјави нè информираат не само за главните состојки на Нес кафето (човек), туку ни даваат и некои информации во врска со фазите од кои биле направени да поминат овие состојки за крајното производство на Нес кафето (човекот).
Ги извлекуваме следните заклучоци:
Две главни состојки во создавањето на човекот се почвата и водата; Почвата и водата добија облик на леплива кал; Лепливата кал се остави да се исуши додека не стане тврда (избрана глина); Целокупниот процес почнувајќи од мешањето на почвата и водата до раѓањето на човекот се одвивал на оваа планета наречена „земја“.
Comments