Секоја вечер, луѓето имаат просек од 6-10 соништа. Неколку минути по разбудувањето, овие соништа обично се забораваат. Научниците велат дека патуваме во паралелен универзум кога сонуваме.
Современата наука и тврдења, како што потврдува и Куранот, ни кажува дека ние, или барем нашите мозоци, посетуваме „паралелен универзум“ кога сонуваме. Ова ќе објасни зошто луѓето можат да сонуваат во боја и можат да чувствуваат со сите пет чувства што се случува во сонот.
Ако некогаш сте сонувале да јадете пита со јаболка со вкус како и од самата твоја баба, дали некогаш сте сфатиле дека се чувствува како да можете да ја вкусите и мирисате вкусната пита пред вас, па дури и во сон? Или можеби сте сонувале да возите возило и сте почувствувале возбуда да го возите додека се качува по стрмните ридови и брзате по рампите. Соништата знаат да му дозволат некогаш на некого да лета и да доживува состојби на длабоко блаженство кои се непојмливи за овој свет. Некогаш соништата се многу лоши човекот има морници како да доживува пекол.
Возвишениот Аллах вели: “…и сонот ваш одмор го направивме”( Куран; Небе, 9) а субат (сонот) во јазична терминологија значи одмор. Исто така, Возвишениот кажал во преводот на значењето на другиот ајет: „Тој ноќта ви ја направи покривка, сонот ви го направи одмор, а денот за движење.”(Куран; Фуркан, 47. 173) Значењето на ајетот го потврдиле научниците, т.е дека сонот е одмор за органите на телото и да не е сонот, телото би се заморило, изнемоштило и би оболело. И ден денес научниците недвоумејќи се по прашањето за појавата на сонот сè уште не нашле соодветно појаснување. Ова е чудо на кое Куранот ни укажал во превод на значењето на Куранските стихови: „И еден од доказите Негови е вашиот сон и ноќе и дење, и вашето настојување да стекнете нешто од изобилството Негово; во тоа навистина има знаци за луѓето кои слушаат.”
Но сонот не само што е одмор, сонот е патување кон оној свет. Го запрашале Аллаховиот Пратеник а.с.: „Аллахов пратенику, зарем спијат жителите на рајот?“, Тој одговорил: „Сонот е брат на смртта (en-numu ehul mevti), а жителите на Рајот не умираат“. (Бејхеки)
За време на спиењето, душата е онаа што привремено го напушта телото, односно според мислењето на еден дел од муслиманските теолози – еден дел од душата го остава телото, додека во телото останува душата. Врската помеѓу душата и телото е, според некои, нешто „послаба“ отколку во состојба на реалност, сепак, ова не е целосен прекин. На овој начин, спиењето и смртта се слични, но тие не се исти, исто како што двајцата браќа, дури и ако се близнаци, никогаш не се исти. Постои значителна сличност, но исто така и фундаментална разлика.
Поради оваа причина, во овој свет е подобро човек да спие помалку за да може да ужива во Божјата постојана манифестација на создавањето колку што е можно повеќе. Некои коментатори го сфаќаат ова толку сериозно (на пр., Ел-Мунџави), што го потенцираат општото слабеење на сите човечки капацитети доколку се препушти на вишок на сон. Ова дури може да важи и за потомците негови затоа што е ослабена и човечката желба за интимна физичка врска и квалитетот на семето што се излачува и може да се очекува дека децата на овие родители се повеќе склони кон хронични заболувања. Да се предаде на постојаните манифестации на Бог со неговите имиња и својства на овој свет е огромна благосостојба и целосна смиреност и радост на секое човечко суштество. Исто така, жителите на Рајот веќе нема да треба да спијат затоа што реализацијата на многу големата блискоста со возвишениот Создател значи и неописливо уживање (рахатлук). Во едно предание кое е слабо но чија порака се базира на значењето на хадисот за кој зборуваме, се вели следново: Еден човек му кажал на Пратеникот а.с.: „Сонот е она со што Алах нè радува на овој свет“. и рече: „Смртта е придружник на соништата. И во Рајот нема смрт. Тогаш, Аллах Возвишениот кажал: „… каде што уморот нема да нè допре и во кое нема замореноста (лугб) да не допира“. (Зухри Хадис бр. 491, стр. 478.)
Додека сонува човекот, тој не треба да биде расеан од надворешни влијанија (затоа се дадени препораки во Светиот Куран и бројни совети во благородната сунна за тоа како да се подготви и кога да спие). Исто така, тој не треба да се стреми кон исклучување на сите физички сетила во состојба на будност (затоа, на пример, не е препорачливо да се затвараат очи во молитвата, да се погледне на небото кога се моли на Семоќниот Бог, итн., Бидејќи она што треба тогаш да се „види“ не треба да биде последица на неговата целокупна состојба, која тој ја развил до тогаш, туку комбинација на ова и манифестација на убавите имиња и атрибути на Аллах манифестирани во тој момент). Овој свет е клучен за човекот, но минлив, исто како сон, сè додека смртта е всушност живот, вистинско будење. Во оваа смисла, Алија р.а. кажал: „Луѓето спијат и кога умираат, тие се будат“
Comments