Човекот е заменик на земјата (калифа) на кој му е доверена чесната задача да ја насели земјата во согласност со божественото водство што му е дадено.
Овој земјен живот, на човекот му служи како платформаза подигнување на неговиот статус над оној на ангелите, доколку се придржува кон божествено пропишаните правила и прописи, или за спуштање на себеси пониско од рангот на животните, доколку се одврати од вистината и стане збунет и изгубениот скитник кој бесцелно талка среде безбројните чуда на Аллаховата творба. Човекот е круна на Божјото дело на создавање. Бог го создал човекот со свои раце и по Свој лик. (Сахих Муслим) За човекот и неговата принципилна задача како заменик на Земјата-сè е создадено, а за него и целесообразноста и услугите на неговата мисија се подложени на сè друго. Бог го создал човекот со првобитната природна диспозиција (фитрах) да чезнее и да му се поклонува на својот Творец. Затоа, Бог, знаејќи најдобро за карактерот на човекот, неговите потреби и слабости, при испраќањето на Адам и Ева на земјата за да ја преземат должноста, им открил дека Тој никогаш нема да ги напушти нив и нивните потомци. Бог ветил дека Неговите насоки и знаци ќе му дојдат на човештвото за да ги водат нив и вечно ќе останат со нив, и … „Кој го следи Моето водство, нема да го изгуби својот пат, ниту ќе падне во мизерија“. (Та Ха, 123) Со упатства и знаци на Бога се подразбира религија на исламот што ја проповедаше секој пратеник од Адам како прв до Мухамед а.с. како последен и печат на сите Пратеници. Божественото водство му овозможува на човекот да остане силен, рационален, со цел и и одговорен додека е на земјата. Тоа го прави способен да го задржи фокусот на своите обврски да му се поклонува на својот Творец и Господар во секоја акција, збор и мисла. Бог вели во Куранот дека Тој ги создал „џините и луѓето само за да можат да Му се поклонуваат и Му служат. “ (ал-Даријат, 56) Од друга страна, во случај да ги отфрлиме човечките пораки и упатства од Бог, реперкусиите ќе бидат скапи. Куранот вели: „Но, оние што ја отфрлаат верата и одбиваат нашите знаци, тие ќе бидат придружници во огнот; тие ќе останат вечно таму “. (ал-Бакара, 39) „Но, кој и да се одврати од Мојата порака, навистина тежок живот ќе преживее, и ние ќе го подигнеме слеп на денот на судот“. (Та Ха, 124) Понатаму, човекот е создаден како општествено суштество, кое е опфатено со слободна волја, страст и емоции, што може да го доведе или до највисоко, или да го спушти до најниско ниво на креацијата. Човештвото е само едно големо семејство со исто потекло, мисија и цел. Луѓето се поделени во нации и племиња само за да се запознаат, да научат едни од други и да соработуваат на различни нивоа во праведност и побожност, не да се мамат меѓусебно, да се спротивстават и да се искористуваат едни со други. Тие треба да го истражуваат универзумот и во рамките на една концептуална рамка што им е дадена преку откровение, да се обидат да го направат своето постоење на земјата колку што е можно поудобно, значајно и продуктивно, односно да создадат и остават зад себе виртуозно наследство во форма на виртуозни култури и цивилизациите. Сепак, кога оваа универзална рамнотежа се нарушува , односот на човекот со Бога слабее, неговата цела околина почнува да се дегенерира. Бог вели за ова: „О човештво! Ние ве создадовме од еден (пар) од машко и женско и ве поделивме во нации и племиња, за да се познавате (не да се презирате!). Навистина најискрен од вас пред Аллах е (оној кој) е најправеден од вас. И Алах има целосно знаење и е добро запознаен (со сите работи) “. ( Хуџурат, 13) „И меѓу Неговите знаци е создавање на небесата и земјата и варијациите на вашите јазици и вашите бои: навистина во тоа се знаци за оние што знаат“. (ал-Рум, 22) Исламот со својата единствен теухид (единство Божје) нагласува дека муслиманите се браќа едни на други и нивната сличност е како ѕид чии тули се потпираат едни на други. Тие се како цврста зацементирана структура, држена заедно во единство и сила, секој дел придонесува за силите на свој начин, а целиот не се одржува заедно како маса, туку како жив организам. Човекот, стои во центарот на целата креација. Тој, исто така, стои во центарот на сите свои културни и цивилизациски наследства. Сите тие работи се направени од него и се наменети само за него. Затоа, идејата за човекот е индикативна како наука за продуктивност, откритијата, креативна сила и континуирани културни и цивилизациски еволуции и постигнувања.
Comments